Een onhoorbare zucht rolde over Spirit's lippen. Aan het weer kon de jonge hengst zien dat de zomer er zo goed als op zat. Wat hij eerlijk gezegd wel zeer spijtig vond. Hij had er genoeg redenen voor om te zeggen dat dat spijtig was, maar er waren er té veel om allemaal op te zeggen. En het was beter om zijn tijd eens te gaan besteden aan zijn warrior taken. De paint-horse stond op en draafde voorzichtig uit de den. De meesten sliepen nog dus was het niet echt handig om direct veel lawaai te creëren. Eens dat Spirit buiten was sloeg hij zijn manen in de war en keek eventjes rond, en zoals 'ie al had verwacht waren de meeste nog aan het rusten, anders aan 't ontwaken. Eens dat er leven verscheen zou de hele Clan in beweging komen en zou het niet langer stil zijn. Dus genoot hij even van de stilte, zolang die er nog was. De hengst stond weer op en keek eventjes achter hem, de den weer in. Een paar paarden waren bezig met zichzelf te ordenen, de anderen lieten nog geen enkele andere beweging zien inplaats van hun rijzende buik. Dat betekende dat ze nog sliepen. Spirit wiebelde even met zijn oren en ging nog dieper het hol binnen. Het was wel een rustgevend geluid, niet de slapende wezens die naast hem lagen, de dauwdruppels die op het dak vielen. Zuchtend draaide hij zich om, klaar om de den te verlaten totdat een ander iemand zijn aandacht trok.